Overdenkingen

Je wilt anoniem een nier doneren? Prachtig. Eerlijk waar. Maar doe me een lol en sta ook hierbij stil:

– Wat als je kind/moeder/vader/beste vriend een nier nodig heeft?
– Je bent veel kwetsbaarder. Je hebt immers maar 1 nier, je bent je backup kwijt.
– Weet je zeker dat er geen nier gerelateerde ziektes in je familie voorkomen? (erfelijkheid)
– Nier kan worden afgestoten door de ontvanger.
– Ontvanger kan een arrogante veroordeelde pedofiele kinderverkrachter zijn die rookt, drinkt, elke week een kilo drugs snuift en katjes die in zijn tuin komen schijten vergiftigt. (ik noem maar iets extreems)
– Ontvanger heeft wellicht geen enkele behoefte aan contact.
– Je hebt geen enkele controle over wie je nier krijgt. Kan ook een 80 jarige zijn die nog twee jaar te leven heeft.
– Ziekenhuis heeft er alle belang bij om positief te zijn over doneren. (geld)
– Jij houdt er 326 euro en een speldje van de nierstichting aan over. Verwacht geen bloemen, geen schouderklopje, niets. Wellicht wel een goed gevoel. 🙂

2 Comments

  1. Eeyoresmum
    19/09/2019 @ 16:43

    Je droge benadering is prima. Niet ophemelen, niet ondergraven – gewoon zoals het is. Zinnige info. Ik heb ook het solicitatieproces doorlopen, tests en gesprekken. Nog 1 afsluitend gesprek met nefroloog en dan maar wachten op Het Telefoontje.

    Reply

  2. eeyoresmum
    25/08/2021 @ 15:53

    Mijn donatie vond plaats op 3 maart 2020 in het AMC. Alles ging prima. Aangezien het anoniem ging, kreeg ik alleen de horen dat de nier meteen aansloeg bij de ontvanger. Dat was alles wat ik wilde weten. Drie dagen later was ik weer thuis. Heb geen aspirientje hoeven te slikken. Een beetje beurs gevoel maar dat was te verwachten. De nazorg ging per telefoon omdat Covid was losgebarsten – ik was de laatste donor die geopereerd werd. De rest werd afgefloten. Wel nog lang last gehad met amechtigheid; mijn COPD was zeer versterkt. Geen idee of dat door de operatie/intubering kwam.
    Maar van de operatie zelf geen last gehad. Hechtingen losten vanzelf op. Geen last met bewegen. Wel lang moe geweest. Dat was geen probleem omdat ik toch aan zelf-isolatie deed. Boodschappen doen (lopend) ging redelijk maar ik moest opletten dat de tassen niet te zwaar werden. Kwam in het begin echt buiten adem thuis. Dat werd na een tijd wel beter. Al met al geen greintje spijt van gehad.

    Reply

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back to Top