Ik krijgt af en toe/sporadisch een e-mail via deze site of via nierdonoren.nl. En meestal zijn het vragen. Sommige vragen komen vaker terug, ofwel, dat leeft blijkbaar bij potentiële donoren.
Hierbij een lijstje met vragen en -binnenkort- antwoorden.
Wat was je motivatie?
Het niet doneren van een nier bij leven om een leven te redden dan wel te verlengen wil zeggen dat ik mijn eigen leven 1000 tot 3200 keer belangrijker vind dan dat van mijn medemens.
Is onder narcose gaan eng?
Dat is erg persoonlijk. Ik vond het niet zo spannend. Je geeft uiteindelijk de controle uit handen aan mensen die je niet kent, wat vreemd kan aanvoelen. Meer informatie over narcose vind je hier.
Heb je veel pijn gehad na de donatie?
Nee, morfine niet nodig gehad eigenlijk. Wel wat “AU!” pijn gehad bij staan/zitten/uit bed komen. Zware dingen tillen was de eerste twee weken ook een no go. Dat doet een geperforeerde spier.
Duurt de pijn lang?
Denk dat ik na 3-4 weken echt clean was. Het is wel zo dat ik nog altijd een -sporadisch- kramp heb in de buurt van waar mijn spier geperforeerd was. Dit komt echter enkel voor bij zware inspanning. Zoals leren snowboarden.
Hoe lang duurde het voor je weer kon sporten?
Was een week, misschien twee dat ik weer ging volleyballen. Als hobby. Wedstrijd was echt niet te doen geweest.
Hoe lang duurde het voor je weer kon werken?
Ben op een woensdag geopereerd en op maandag ging ik naar mijn werk. Prima als kantoorbaan, enkel trappen lopen was niet zo leuk. Zeker niet voor een #$@ dat een kabeltje niet goed had aangesloten.
Ik lees dat het helpt om fysiek fit te zijn voor de operatie, klopt dat?
Dat zegt men wel. Ik had een BMI van 26 en heb nu niet echt veel last gehad.
Weet je wie jou nier heeft?
Nee. Ik weet dat het een man is ergens in de 50 en dat hij het in ieder geval in 2013 nog goed maakte.
Kun je erachter komen wie je nier heeft?
Enkel indien de ontvanger ook contact wenst.
Kun je in contact komen met de ontvanger?
Dat kun je meestal via het ziekenhuis regelen.
Kan ik kiezen wie mijn nier krijgt?
Niet via de gereguleerde kanalen.
Hoe ervaar jij je leven nu? Loop je ergens tegenaan?
Ik heb last van overgewicht wat ik niet kan verklaren aan mijn eetpatroon. Logische link is mijn nierdonatie maar bewijs ontbreekt.
Kan ik niet wachten tot ik zelf overlijd?
Natuurlijk kan dat. Het voordeel van een ‘donatie bij leven’ is dat de kans op slagen groter is en dat de ontvanger langer blijft leven. Amerikaans onderzoekt wijs uit dat 98% van de ontvangers zeker nog een jaar leven. 90% leeft nog na 5 jaar. Bij een donatie na overlijden is dat al iets anders. 94% leeft nog na een jaar en 82% leeft nog na 5 jaar. (bron)
Heb je contact met je ontvanger?
Nee. Ik heb wel via de nierstichting ervaring met de vrouw van mijn ontvanger. Dit kan een potentiele donor misschien wat afschrikken, maar ik vind het wel belangrijk om te vertellen. Niet alles is immers rozengeur en zonnenschijn. Het is namelijk zo dat de vrouw van de ontvanger mijn blog (destijds op nierstichting.nl, nu verhuisd naar deze site) ontdekte, er een probleem van maakte en via nierstichting.nl ervoor zorgde dat mijn blog moest verdwijnen. Om even de nierstichting te quoten: “Het leed voor deze mensen kan niet meer ongedaan gemaakt worden, maar wel kan familie of bekenden van deze mensen niet meer op deze wijze met details worden geconfronteerd.“.
Waarom zet je het dan hier?
Omdat ik het doel van dit blog, het informeren van het grote publiek over een donatie bij leven en het daarmee motiveren van potentiële donoren verkies boven het “leed” wat ik veroorzaak met mijn blog. Het is wellicht een gebrek aan empathie van mijn kant maar buiten dat zie ik niet in hoe dit iemand identificeert en zie ik niet in wat voor leed het potentieel redden van een leven veroorzaakt. Immers, de operatie is goed gegaan en de ontvanger maakte het goed. Enfin, maar dat bericht wat ik destijds kreeg deed zeker pijn. Het voelde als een soort ondankbaarheid. Je vraagt geen geld, je vraagt niets, neemt een risico voor jezelf en geeft op zijn minst iemand extra jaren te leven. Ik heb het in mijn eigen hoofd goedgepraat op het niveau van ‘wellicht komt de ontvanger uit een andere cultuur en is dit iets om je voor te schamen’.
Mijn vraag staat er niet bij…
Mail gerust. 🙂