22-04-2012

Even kort door de bocht: Mijn nier (nog geen idee welke) gaat eruit. Ik heb een paar maanden terug besloten deze weg te geven aan tja, de meest hulpbehoevende. Mensen helpen is wat als een rode draad door mijn leven loopt. In principe is dit dan ook geen uitzondering voor mij. Ik ken niemand met een nierziekte, ik weet niet wat mensen doormaken die aan de dialyse zitten, ik weet er allemaal amper wat van. Ik weet wel dat er een tekort is aan donoren, dat er nog altijd mensen overlijden door dat tekort (Ongeveer 150 per jaar!), en blijkbaar gaat een nier -afkomstig van een levende donor- wel twee keer langer mee dan een ‘oude’, om het maar netjes uit te drukken. Kans op overlijden is 1:3000, nieren functioneren sowieso niet op 100% omdat we er twee hebben, kans op iemand gelukkig maken, iemand een dragelijker leven te bieden 1:1. Okee, die laatste statistiek heb ik mezelf wijsgemaakt.

In ieder geval. Ik zie geen reden om het niet te doen. Voor een partner, familie doen mensen het wel, maar louter omdat we niet met een onbekende ontvanger zijn opgegroeid niet. Omdat we er geen emotionele band mee hebben. Daar komt het namelijk heel plastisch op neer. Misschien is dat ook wel het verschil. Ik zie iedereen hier op deze aardbol als één grote familie. Misschien maakte dat mijn beslissing ook wel zo makkelijk.

Met dit blog ga ik jullie op de hoogte houden van het hele proces, zowel voor als na de operatie. Alvast mijn dank voor het lezen. 🙂