18-06-2012

“Argh! Veel te laat!!” was de eerste gedachte die bij me op kwam toen ik om 10:45 wakker schoot, wetende dat ik om 11:15 een afspraak had en het een dik uur rijden is. Ziekenhuis gebeld of ik nog mocht komen, dat was okee maar ‘probeer u te haasten’. Dat ging nog goed, tot oom agent het nodig vond me aan de kant te zetten. Vertraging van 10 minuten maar wel boeteloos. (Zit een verhaal achter maar dat zal ik jullie onthouden.)

Chirurg heeft kort verteld hoe de operatie zal verlopen, ging nog even de lijst met mogelijke complicaties over. (bloeding, wondinfectie, etc) Niet zo spannend eigenlijk. En ik kreeg te horen welke nier eruit gaat. De rechter! Had dat gevoel eigenlijk wel, hoe achterlijk het ook mag klinken.

Van de meneer met het mes naar de meneer met de spuit; anesthesie. Stomme vragenlijst ingevuld met vragen in de trant van “Snurkt u als u slaapt?” (Geen idee, dan slaap ik). Daarna nog even bloeddruk & pols checken en weer teug naar de zaal, wachten op de anesthesist.

Anesthesist bezoekje was kort, op basis van de vragenlijst en de reeds beschikbare gegevens was alles okee, dus ik heb groen licht.

Met andere woorden: Woensdag word ik definitief geholpen! Als ze nu gewoon zorgen dat ik niet het hoekje om ga vind ik alles best.